Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Consequatur summas voluptates non modo parvo, sed per me nihilo, si potest; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Bork Duo Reges: constructio interrete. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Bork

Sed non sunt in eo genere tantae commoditates corporis
tamque productae temporibus tamque multae.

Quo plebiscito decreta a senatu est consuli quaestio Cn. Quid dubitas igitur mutare principia naturae? Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere. Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Sed nimis multa.: Scientiam pollicentur, quam non erat mirum sapientiae cupido patria esse cariorem.
Qui convenit?: Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano.
Non igitur bene.: Similiter sensus, cum accessit ad naturam, tuetur illam quidem, sed etiam se tuetur;
Peccata paria.: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Si quae forte-possumus.: Themistocles quidem, cum ei Simonides an quis alius artem memoriae polliceretur, Oblivionis, inquit, mallem.
Peccata paria.: Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat.

Omnibus enim artibus volumus attributam esse eam, quae communis appellatur prudentia, quam omnes, qui cuique artificio praesunt, debent habere.

Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.
Quid enim dicis omne animal, simul atque sit ortum, applicatum esse ad se diligendum esseque in se conservando occupatum?
Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere.
Epicurei num desistunt de isdem, de quibus et ab Epicuro scriptum est et ab antiquis, ad arbitrium suum scribere?
Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

At iam decimum annum in spelunca iacet.

Quae cum dixisset paulumque institisset, Quid est? Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam. Quam nemo umquam voluptatem appellavit, appellat; An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat? Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Ita nemo beato beatior. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quid ergo attinet gloriose loqui, nisi constanter loquare? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur;

Illud quaero, quid ei, qui in voluptate summum bonum ponat, consentaneum sit dicere.
Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.