Ego vero isti, inquam, permitto.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nos commodius agimus. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Duo Reges: constructio interrete. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Bork Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim.

Res enim concurrent contrariae.

Ac tamen hic mallet non dolere.

Sedulo, inquam, faciam.

Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.

Sed videbimus.

Eaedem enim utilitates poterunt eas labefactare atque pervertere.

Etenim si loca, si fana, si urbes, si gymnasia, si campum,
si canes, si equos, si ludicra exercendi aut venandi
consuetudine adamare solemus, quanto id in hominum
consuetudine facilius fieri poterit et iustius?

Nam si dicent ab illis has res esse tractatas, ne ipsos
quidem Graecos est cur tam multos legant, quam legendi sunt.

Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Sapientem locupletat ipsa natura, cuius divitias Epicurus parabiles esse docuit. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Peccata paria. Quare, quoniam de primis naturae commodis satis dietum est nunc de maioribus consequentibusque videamus. Cyrenaici quidem non recusant;

• Graccho, eius fere, aequalí?
• Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
• In enumerandis autem corporis commodis si quis praetermissam a nobis voluptatem putabit, in aliud tempus ea quaestio differatur.

Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest.

Sed quae tandem ista ratio est? Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Ita prorsus, inquam; Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

1. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
2. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret.
3. Qua tu etiam inprudens utebare non numquam.
4. Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?
5. Haec quo modo conveniant, non sane intellego.
6. Inquit, dasne adolescenti veniam?