Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus? Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris. Duo Reges: constructio interrete. Sed quid ages tandem, si utilitas ab amicitia, ut fit saepe, defecerit?

Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.
Bork
Rationis enim perfectio est virtus;
Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum?
Atqui iste locus est, Piso, tibi etiam atque etiam confirmandus, inquam;

Cum autem usus progrediens familiaritatem effecerit, tum amorem efflorescere tantum, ut, etiamsi nulla sit utilitas ex amicitia, tamen ipsi amici propter se ipsos amentur.

Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?

Negare non possum. Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Theophrasti igitur, inquit, tibi liber ille placet de beata vita? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Quis Aristidem non mortuum diligit? Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.

Velut ego nunc moveor.

Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus. Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare? Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.

Deinde concludebas summum malum esse dolorem, summum bonum
voluptatem! Lucius Thorius Balbus fuit, Lanuvinus, quem
meminisse tu non potes.

Cuius tanta tormenta sunt, ut in iis beata vita, si modo
dolor summum malum est, esse non possit.

Cum id quoque, ut cupiebat, audivisset, evelli iussit eam, qua erat transfixus, hastam.
Minime vero, inquit ille, consentit.
Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.
Num igitur dubium est, quin, si in re ipsa nihil peccatur a superioribus, verbis illi commodius utantur?

Bork: Qualis ista philosophia est, quae non interitum afferat pravitatis, sed sit contenta mediocritate vitiorum?
Avaritiamne minuis?: Quid, cum volumus nomina eorum, qui quid gesserint, nota nobis esse, parentes, patriam, multa praeterea minime necessaria?
Perge porro;: Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas?
Bork: Tum mihi Piso: Quid ergo?
Quo modo?: Omnium enim rerum principia parva sunt, sed suis progressionibus usa augentur nec sine causa;
Quis enim redargueret?: Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem;